Ενδοκυτταροπλασματική ενδοωαριακή τοποθέτηση σπερματοζωαρίου
Πριν την εισαγωγή της Μικρογονιμοποίησης (ICSI) στην θεραπεία της υπογονιμότητας, οι άνδρες με φτωχό σπέρμα δεν είχαν τη δυνατότητα να βοηθηθούν αποτελεσματικά με τη μέθοδο της απλής, κλασσικής εξωσωματικής γονιμοποίησης. Σήμερα όμως, η μικρογονιμοποίηση αποτελεί μία ριζοσπαστική μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, καθώς είναι μία εξαιρετικά αποτελεσματική διαδικασία αντιμετώπισης των σοβαρών προβλημάτων της ανδρικής υπογονιμότητας και έχει βοηθήσει πολλά ζευγάρια με ανδρικό παράγοντα υπογονιμότητας να αποκτήσουν παιδί από το 1992 που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά. Ακόμη και οι άνδρες με ελάχιστα σπερματοζωάρια ή με σπέρμα που βρίσκεται εγκλωβισμένο στους όρχεις, έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν παιδί με την μέθοδο του ICSI.
Το ICSI δίνει τη δυνατότητα στα ζευγάρια, τα οποία αντιμετωπίζουν πρόβλημα με ασθενές σπέρμα σε ποιότητα και αριθμό σπερματοζωαρίων, να αποκτήσουν παιδί σε ποσοστά εξίσου υψηλά όπως και με την κλασσική εξωσωματική γονιμοποίηση. Είναι επίσης πολύ αποτελεσματική στις περιπτώσεις που το σπέρμα δεν έχει την ικανότητα να διαπεράσει την μεμβράνη του ωαρίου. Η μέθοδος της μικρογονιμοποίησης προτείνεται και στα ζευγάρια που έχουν ήδη δοκιμάσει μερικές προσπάθειες κλασσικής εξωσωματικής γονιμοποίησης χωρίς επιτυχία.
Η μέθοδος ακολουθεί αρχικά την ίδια διαδικασία της κλασσικής εξωσωματικής γονιμοποίησης. Η γυναίκα δηλαδή ακολουθεί το πρωτόκολλο διέγερσης των ωοθηκών μέχρι την ημέρα της ωοληψίας που γίνεται όπως περιγράφεται στην Κλασσική εξωσωματική γονιμοποίηση, ενώ ο άντρας καλείται να δώσει, με αυνανισμό, σπέρμα στον ειδικό διαμορφωμένο χώρο του Κέντρου. Σε περιπτώσεις αζωοσπερμίας λαμβάνεται σπέρμα από την επιδιδυμίδα με παρακέντηση MESE ή τους όρχεις με παρακέντηση ή βιοψία TESE.
Μετά την κατάλληλη επεξεργασία του σπέρματος, επιλέγεται ένα μόνο σπερματοζωάριο, το άριστο μορφολογικά και κινητικά, και τοποθετείται μέσα στο κυτταρόπλασμα του ωαρίου. Για την διαδικασία αυτή χρησιμοποιείται ένα ηλεκτρονικό μικροχειριστήριο συνδεδεμένο με ανάστροφο μικροσκόπιο. Έτσι, υπάρχει η δυνατότητα να ακινητοποιηθεί το ωάριο με μία γυάλινη μικροπιπέττα και με τη βοήθεια ενός μικροσωληναρίου να γίνει η μικρογονιμοποίηση, δηλαδή να τοποθετηθεί το σπερματοζωάριο που έχει επιλεγεί, μέσα στο κυτταρόπλασμα του ωαρίου διαπερνώντας τη διαφανή μεμβράνη του.
Όταν το μικροσωληνάριο αυτό βγει από το ωάριο, μετά την τοποθέτηση του σπερματοζωαρίου, η μεμβράνη κλείνει και πάλι ερμητικά και το ωάριο παίρνει το αρχικό του σχήμα. Τα γονιμοποιημένα ωάρια παρακολουθούνται για να διαπιστωθεί ότι διαιρούνται και αναπτύσσονται κανονικά μέχρι τη στιγμή που θα μεταφερθούν στη μήτρα της γυναίκας. Και στο σημείο αυτό ακολουθείται η ίδια διαδικασία εμβρυομεταφοράς με εκείνη της κλασσικής εξωσωματικής γονιμοποίησης.